تاریخچه قمقمه

تاریخچه فلاسک های خلاء را می توان به اواخر قرن نوزدهم ردیابی کرد.در سال 1892، فیزیکدان و شیمیدان اسکاتلندی سر جیمز دوار اولین فلاسک خلاء را اختراع کرد.هدف اولیه آن به عنوان ظرفی برای ذخیره و انتقال گازهای مایع مانند اکسیژن مایع بود.قمقمه از دو دیوار شیشه ای تشکیل شده است که توسط یک فضای خلاء از هم جدا شده اند.این خلاء به عنوان یک عایق عمل می کند و از انتقال حرارت بین محتویات فلاسک و محیط اطراف جلوگیری می کند.اختراع Dewar ثابت کرد که در حفظ دمای مایعات ذخیره شده بسیار موثر است.در سال 1904، شرکت Thermos در ایالات متحده تاسیس شد و نام تجاری "Thermos" مترادف با بطری قمقمه شد.بنیانگذار شرکت، ویلیام واکر، پتانسیل اختراع Dewar را تشخیص داد و آن را برای استفاده روزمره تطبیق داد.او آسترهای داخلی با روکش نقره را به فلاسک های شیشه ای دوتایی اضافه کرد و عایق را بیشتر بهبود بخشید.با محبوبیت بطری قمقمه، مردم در افزایش عملکرد خود پیشرفت کرده اند.در دهه 1960، شیشه با مواد بادوام‌تری مانند فولاد ضد زنگ و پلاستیک جایگزین شد و بطری‌های قمقمه را قوی‌تر و برای فعالیت‌های بیرونی مناسب‌تر ساخت.علاوه بر این، ویژگی هایی مانند درپوش پیچ، دهانه آبریز و دستگیره برای راحتی و قابلیت استفاده بیشتر معرفی شده است.با گذشت سال ها، قمقمه ها به وسیله ای پرکاربرد برای گرم یا سرد نگه داشتن نوشیدنی ها تبدیل شده اند.فناوری عایق آن بر روی محصولات مختلف دیگر مانند لیوان های مسافرتی و ظروف غذا نیز اعمال شده است.امروزه، بطری قمقمه ها در سبک ها، اندازه ها و مواد مختلفی برای مطابقت با نیازها و ترجیحات مختلف عرضه می شوند.